نمودهای ترس ازمرگ در کتاب شعر «مرگ رنگ» سهراب سپهری با تکیه‌بر نظریه تخیل ژیلبر دوران

تخیل در ساختار منحصربه‌فرد خود تا مرزهایی پیش می‌رود که یک هنرمند را به ابعاد مختلف جهان می‌کشاند.ژیلبر دوران تخیل را با نمادپردازی و اسطوره توصیف کرده و آن را به منظومه‌های روزانه و شبانه تقسیم کرده است .او تمام تصاویر ذهنی بشر را در ترس از گذر زمان منحصر دانسته و معتقد است که تصاویر نمادین در ذهن هنرمند حاصل ترکیب محرکه ها، کهن الگوها و نمادها هستند. محرکه ها همان نیروهایی هستند که با یافتن نمادها و تصویر مخصوص خود سبب تهییج ذهن هنرمند شده تا به سمت و سوی تخیل سوق داده شود. در این مقاله که باهدف تعیین ساختارهای تخیل نمادین در کتاب شعر مرگ رنگ سپهری و به‌صورت تحلیلی و توصیفی نوشته‌شده است، به تحلیل اشعار این کتاب و یافتن تخیل نمادین سپهری در نمادهای روزانه و شبانه پرداخته و در پایان نتیجه گرفته است که سپهری در کتاب خود بیشتر از منظومه روزانه باارزش گذاری مثبت بهره برده است. و او شاعری است که با استعانت از عرفان شرق مسیری عروجی و باالارونده در اشعار خود دارد و مخاطب اشعار او از طریق تحلیل نمادین عناصر شعری او پی می برد که سهراب سپهری هم‌زمان با ترس از گذر زمان به‌نوعی به استقبال مرگ نیز می‌رود.